ငါတို႔အိမ္

ငါတို႔အိမ္ကအမိုးမလံု

ထမင္းငတ္ျပီးမေသရုံနဲ႔

လူ႕ဘ၀ဆိုတာျပည္႔စံုျပီတဲ့လား ။



ရုပ္ျမင္သံၾကားကိုဖြင့္ေတာ့လည္းအရင္အတုိင္း

ေန႔စဥ္ထုတ္သတင္းစာေတြလည္းအရင္အတိုင္း

ျမိဳ႕ထဲကလမ္းေတြမွာလည္းအရင္အတိုင္း

ျငီးေငြ႕စရာမ်က္ႏွာအားလံုး

ေခၽြးသိပ္အျပံဳးကိုယ္စီနဲ႔ ။



သိေနရင္မေကာင္းေတာ့ဘူး

မသိသလိုေနတာေကာင္းတယ္

ကယ္တင္ရွင္အေယာင္ေဆာင္ထားသမွ်

ေနာက္ေက်ာကဓားသြားမ်ား ။ ။

ဒီႏွစ္ေဆာင္း

ႏွင္းတေ၀ေ၀

လမ္းေပၚကဂ်စ္ပစီေလးလို

အေအးဓါတ္က လမ္းၾကိဳလမ္းၾကားမက်န္ ။



မီးလင္းဖိုနံေဘး

အေႏွးျပကြက္မွာ ျပန္ၾကည္႔ေနရသလို

အရင္ကစာမ်က္ႏွာမ်ား တဖ်တ္ဖ်တ္လွန္ ။



ျခံစည္းရုိးပင္ေအာက္

မနက္မနက္သြားသြားေကာက္ေနက်

ငယ္ဘ၀ေန႔ရက္မ်ားေအးခ်မ္းစြ ။ ။

အေ၀းေရာက္(၃)

ေျပာခဲ့ဖူးသလို

ကံၾကမၼာကမိသားစုကို အပိုင္းပိုင္းျပတ္ေစတယ္

ဘယ္သူ႕ကိုမွမမုန္းဖို႔က

ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္မုန္းလိုက္မွအဆင္ေျပမွာ

အေဖျပန္မလာတဲ့ေနရာ

ကြက္လပ္ကၾကာေတာ့က်ယ္သထက္က်ယ္လာ ။



ဒီေနရာမွာအေဖသားကိုေမြးခဲ့တာ

ဒီေနရာမွာအေဖသားကို ကတိေတြေပးခဲ့တာ

ဒီေနရာမွာ မိသားစုကိုထားခဲ့တာ

အိပ္မက္ကႏုိးရင္

အိမ္တံခါးကို အရင္လိုထဖြင့္ေပးေနမိတုန္းပဲ ။



အိမ္မွာကရယ္သံအစစ္ကိုရွာမရဘူး

တခါတေလအေမကေငးငိုင္ေနတာ

တခါတေလ ညီေလးကအိမ္ျပန္မအိပ္တာ

တခါတေလ မိသားစုက စကားမေျပာမိတာ

အေဖသိလား ။



အေဖသိလား

အရင္လိုအိမ္ျပန္ေနာက္က်တာပဲထင္လို႔

အိပ္မက္ကႏုိးရင္

အိမ္တံခါးကို အရင္လိုထဖြင္႔ေပးေနမိတုန္းပဲ ။ ။

၀ကၤပါ

အခ်ိန္ကေတာ့နည္းလာျပီ

လာခ်င္ရင္ၾကားကနံရံလည္းလမ္းပဲ

ေနခ်င္ရင္ေတာၾကီးမ်က္မဲမွာလည္းျမိဳ႕ေတာ္ပဲ

ခ်ီတံုခ်တံုလူပင္လယ္ထဲမွာ

ငါလည္းဇေ၀ဇ၀ါေမ်ာပါေကာင္းတုန္း ။



အခ်ိန္ကေတာ့နည္းလာျပီ

ဒီတြယ္ေနတဲ့အျမစ္ကိုေျမလွန္ရမွာလား

ယိုေနတဲ့အမိုးကိုအကုန္ျပန္ျဖိဳရမွာလား

တစ္ခုခုကို ဇေ၀ဇ၀ါ ။



လာခ်င္ရင္ေတာ့လမ္းပဲ

ဒါေပမယ့္

၀င္လာျပီးရင္ျပန္ထြက္ဖို႔ကလည္းမလြယ္ ။ ။

အေ၀းေရာက္ ( ၂ )

အေဖကရဲရင့္ခိုင္မာသေလာက္

ကၽြန္ေတာ္ကအခ်ိန္မေ႐ြး႐ူးသြပ္သြားႏိုင္တဲ႔အထိေပ်ာ့ညံ့တယ္

အဲဒီေန႔ေတြျပန္မေတြးခ်င္ဘူး ။



ပစၥည္းတစ္ခုျပန္လာေ႐ြးသလို

အေဖျပန္လာေခၚတဲ့ေန႔က ကၽြန္ေတာ္ေပ်ာ္ခဲ့မွာပဲ

႐ူးသြပ္ျခင္းမွာကၽြန္ေတာ္ငိုေႂကြးေနတာ

ဘယ္သီခ်င္းနဲ႔မွမတိတ္ေတာ႔တဲ႔ေနာက္

အဲဒီေန႔ေတြျပန္မေတြးခ်င္ဘူး ။



အခု

မိသားစုက

တစ္ျခမ္းစီခြဲစိတ္ခံထားရတဲ႔ပန္းသီးလိုအပိုင္းပိုင္းစိတ္လို႔

ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုအေပါင္ဆံုးပစၥည္းတစ္ခုလို႔ခံစားရတဲ့

အဲဒီေန႕ေတြျပန္မေတြးခ်င္ေတာ႔ဘူး ။



အေဖေရ

ကၽြန္ေတာ္တို႔ျပန္ဆံုရေအာင္ပါ ။ ။

လုပ္လက္စမ်ား

ဆပ္လက္စ၀ဋ္ေၾကြးတစ္ခုလို ငါ့အလြမ္းကရူးရူးမူးမူး

လက္ပစ္ကူးလက္စအတိတ္ေဟာင္းေလးက တစ္ဘ၀စာက်ယ္ဦးမွာလား

ၾကားလက္စသီခ်င္းက စုန္းမ စုန္း.......မ ။



ဆံုးရွုံးလက္စနဲ႕ငါဘာကိုမွျပန္မမွ်ားခ်င္ေတာ့တဲ့ဆႏၵ

က်လက္စစိတ္ဓါတ္ကိုဒီအတိုင္းပဲျပန္ထား

ကယ္ကူရာမဲ့လက္စဘ၀မွာ မနက္ျဖန္တိုင္းကလည္းသစ္

အခ်စ္ကိုမေတြ႕တဲ့ေနာက္မွာ ရလက္စေနာင္တကိုပဲေနာင္တျပန္ရ

ေၾကမြလက္စအသည္းအက္ရာထဲမွာ တခါကသနပ္ခါးနံ႔ေလးကလြင့္လြင့္ပ်ံ့ပ်ံ့

နာက်င္လက္စဒဏ္ရာအားလံုးကတစ္ျခမ္း

လြမ္းလက္စအလြမ္းအားလံုးကတစ္ျခမ္း နဲ႕



ကြဲလက္စႏွလံုးသားကတေျမ႕ေျမ႕ေလာင္ကြ်မ္းလို႕ ။ ။

အရိပ္

ငါ႔ေ႐ွ႕မွာရပ္ေနတဲ့မင္းက ငါ႔ပံုစံအတိုင္းပါလား

ငါ႔ဆိုးခ်င္မိုက္ခ်င္တဲ့စိတ္ကို မင္းကလည္းမတားဆီး

ေသာက္လက္စခြက္နဲ႔ငါသီးသြားေတာ႔လည္း မင္းကထံုးစံအတိုင္းၿပံဳး

(ဒီထက္ေလ႔က်င္႔ယူလိုက္ရင္အဆင္ေျပမွာပါ)

မင္းရဲ႕အနက္ေရာင္မိန္႔ခြန္းမွာငါလည္းဦးခ်ိဳတၾကြၾကြနဲ႔ ။



ငါတို႔အသက္ေတြႀကီးလာျပီ ။


ပိုးဟပ္ေတြအုပ္စုလိုက္တက္လာသလိုမ်ိဳး

ငါ့အ႐ိုးအရင္းထဲကမင္းေတာင္းဆိုေနသမ်ွကို

ဒီေန႔ငါမလိုက္ေတာ့ဘူးေျပာလည္း မင္း မရမကေခၚခ်င္တယ္

မင္းယူလာတဲ့ဇိမ္ခံပစၥည္းထဲမွာ

ငါ႔၀ိညာဥ္ ငါ႔အနာဂါတ္ဟာပ႐ုတ္လံုးလို လံုးပါးပါးလာ



ႏွင္ထုတ္လဲထြက္မသြားတဲ့ေပကပ္ကပ္မ်က္ႏွာေပးနဲ႕

ငါလွည့္ၾကည္႕ေတာ႕ေပ်ာက္ လိုက္ ေပၚ လိုက္

မင္းကိုတိုက္ခိုက္လိုက္တိုင္းလည္း

ငါ့မွာမႏုိင္မနင္းနဲ႕ ။



အသက္ေတြသာႀကီးလာတယ္ ။ ။

ျပန္ေတြ႔ၾကတဲ႔ေန႔

ျမက္ရိုင္းပင္ေလးလိုအေလ့က်

ခံစားခ်က္က မိုးေတြညိဳ႐ံုနဲ႔႐ွင္သန္လာ

စကၠန္႕၀က္ရဲ႕ဆယ္ပံုတစ္ပံုစာ

မ်က္၀န္းႏွစ္ခုဆံု႐ံုနဲ႕

အရင္ကလို ရင္ကခုန္လာခဲ့


မေႏွာင္႔ယွက္ပါနဲ႕တဲ့လား

နင္မဖတ္ခ်င္တဲ့ကဗ်ာေတြကိုေရးလက္စနဲ႔

ငါကအခုထိ မိုက္မိုက္မဲမဲ

နာရီ နံရံ ေန႔ရက္ေပၚကပင့္ကူမွ်င္ေတြလို

အခ်စ္ကို ဘယ္လိုေဟာင္းႏြမ္းေစရမလဲ


ကမၻာတစ္၀က္စာဖ်တ္ခနဲအေငးကို

သိမ္ငယ္မႈနဲ႕ျပန္သိမ္းရင္း

နင္လည္းႏႈတ္မဆက္

ငါလည္း ႏႈတ္မဆက္နဲ႔ ။ ။